Šest meseci nakon atentata na kralja Aleksandra 1934. porodica Topalović već ngeneracijama vodi radionicu mrtvačkih sanduka "Dugo konačište". Nakon pradede Maksimilijana (M. Tomić), dede Aksentija (M. Aleksić), oca Milutina (P. Vujisić) i sina Lakija (D. Stojković), najmlađi Topalović, unuk Mirko (B. Diklić), ne želi da nastavi posao. Mirkova odluka stigne u najgori trenutak, jer je porodicaj upravo ostala bez najstarijeg člana, osnivača radionice Pantelije Topalovića (R. Lazarević). Mirko se sa devojkom Kristinom (S. Sablić) i prijateljem Đenkom (B. Todorović) oduševljava filmovima i ne vidi sebe kao grobara. U međuvremenu, Topalovići će da zarate sa Kristininim ocem Bilijem Pitonom (Z. Radmilović) prekinuvši sa njim posao krađe mrtvačkih sanduka na mesnom groblju...
Film nastao prema tekstu dramatičara Dušana Kovačevića osim maestralnog prenošenja na veliko platno doživeo i niz pozorišnih izvođenja, dok je film ubrzo stekao kultni status u bivšoj Jugoslaviji u čijim je bioskopima privukao i brojnu publiku. Tajna je uspeha filma u sjajnim dijalozima, plastičnim likovima i bizarnom zapletu pri čemu se dosledno ismejava kultura smrti i lažnog morala. Šijan i Kovačević, uz to, vrlo duhovito progovaraju o srpskom društvu tridesetih kada njegovu okamenjenu tradiciju počinju da nagrizaju modernizacija i emancipacija. Taj je motiv starog i novog, vremešnog i mladog, okarakterisan kroz pet generacija porodice Topalović čiji su interpreti redom ostvarili uloge svoje karijere.
Muzika Zorana Simjanovića i kamera Božidara Nikolića upotpunjuju utisak o filmu. Kritičari smatraju da je to svevremenski portret balkanskog tipa malograđanštine i kriminala. Šijanova je komedija i u zemlji i u inostranstvu dobila niz nagrada, među ostalima, i pulsku Zlatnu arenu za ulogu Jelisavete Sablić, te nagradu na međunarodnom filmskom festivalu u Montrealu.