Gilda (1946)

Kad jedne večeri u Buenos Airesu postane žrtvom pokušaja pljačke, američkom sitnom kockaru Džoniju Farelu (G. Ford) u pomoć pritekne i život mu spasi otmeni Balin Mundson (G. Macready). Mundson je prilično arogantan čovek koji u štapu ima skrivenu oštricu, ujedno i vlasnik kockarnice koji na Džonijev nagovor njega pristane angažirati kao svog čoveka od poverenja. Džoni je sposoban momak spretan u otkrivanju varalica, zbog čega prilično brzo postane Mundsonov blizak sauradnik i upravitelj kockarnice. No kad se Mundson jednog dana sa puta vrati sa novom suprugom, izuzetno privlačnom Gildom (R. Hayworth), Džoni će u njoj prepoznati svoju nekadašnju devojku prema kojoj još uvek nije ravnodušan. To će uskoro primetiti i Mundson, čovek povezan i sa organiziranim kriminalom, zbog čega će se između njega, zavodnice Gilde i Džonija stvoriti ljubavni trougao pun ljubomore i nepoverenja. Nakon zapažene i Oscarom za najbolju muzikuglazbu nagrađene romantične mjuzikl-komedije "Devojka sa naslovne stranice", antologijska noirovska romantična triler-drama "Gilda" drugi je zajednički projekt redatelja Čarlsa Vidora (Zbogom oružje) i legendarne R. Hajvort (Dama iz Šangaja). Reč je o jednom od najvećih hitova svog vremena i po mnogima najuspešnijem film noiru ikad snimljenom, koji kritika u vreme premijere baš i nije mazila, no koji i danas uživa neosporan kultni status. R. Hajvort u njemu je predstavljena kao femme fatale, a zbog iznimno uspešnog eksploatiranja njenog seksipila, ona je upravo zahvaljujući ulozi Gilde stekla nadimak "boginja ljubavi". Slično "Kazablanci" i realizaciji ovog izvrsno režiranog, naglašeno atmosferičnog i sjajno glumljenog filma pristupilo se sa nedovršenim scenarijem koji se i uz nepotpisanu saradnju Bena Hečta (Lice saožiljkom, Ozloglašena) nadopisivao iz dana u dan. I veliki G. Ford (Cimarron, U 3 i 10 za Jumu) i R. Hajvort i vrsni karakterni glumac G. Makredi (Detektivska priča, Putevi slave) odlično tumače kompleksne uloge, a uz fotografiju pet puta za Oskara nominiranog Rudolfa Matéa (Strani dopisnik, Ponos Jenkija) izdvojiti vredi i muziku oskarovca Huga Friedhofera (Žena u izlogu, Najbolje godine naših života).