Ubice i svedoci (1974)

Novinar Džo Fradi (V. Biti) i njegova bivša supruga Li (P. Prentis), takođe novinarka, među svedocima su ubistva senatora Čarlsa Kerola (B. Džojs). Državna komisija osnovana radi ispitivanja slučaja zaključila je nakon provedene istrage da je ubica, koji je smrtno stradao nakon atentata, delovao sam te da nema nikakvih dokaza o eventualnoj zaveri. Tri godine kasnije uspaničena Li posjeti Džoa u njegovom stanu i tvrdi da neko pokušava da je ubije. Džo to ne shvata ozbiljno, tim pre što zna njene psihoze i dobro su mu poznati njeni pokušaji samoubistva. Ona ustrajava u iznošenju činjenica da je u kratkom vremenu umrlo čak četvoro svedoka ubistva senatora Kerola. Džo uspe da je smiri, no Li je uskoro pronađena mrtva... Alan Dž. Pakula (Svi predsednikovi ljudi) šezdesetih se afirmisao kao prodoran i ambiciozan producent, najzapaženiji po produkciji antologijskog filma Roberta Muligana "Ubiti pticu rugalicu". Rediteljski je debitovao 1969. "Nasrtljivom devojkom" sa Lizom Minneli, i premda je film postigao znatan komercijalni uspeh, pravi autorski ugled stiče sledećim ostvarenjem "Klute" (1971). Taj sjajan psihološki triler (Donald Saterlend i Džejn Fonda, nagrađena Oskarom) smesta je Pakulu učinio jednom od perjanica novog Holivuda. Fascinantna atmosfera teskobe i impresivan visokorealistički prosede Pakula je ponovio i u filmu "Ubice i svedoci", adaptaciji romana Lorena Singera, sa tim da je pretećeg pojedinca koji protagonistima radi o glavi zamenila tajanstvena korporacija, dakle, neki tajanstveni paradržavni kolektivitet, verovatno povezan sa moćnicima iz pojedinih državnih službi, što je česta tema liberalnog američkog filma prve polovine sedamdesetih. Pakula pri tom otvoreno aludira na slučaj ubistva predsednika Kenedija i neuverljiv zaključak državne Vorenove komisije da je atentator Li Harvi Oswald delovao samostalno.