Devetogodišnji Perica piše dnevnik nadajući se da će ga za hiljadu godina pronaći naučnici i da će postati znamenito istorijsko svedočanstvo. U njemu on potanko opisuje događaje koji su se dogodili u sedmicu dana tokom letnjih praznika: prilikom izleta u Samobor sa mamom, tatom i tetom Minom upoznali su se sa zanimljivim, elegantnim čovekom, g. Fulirom koji ih je fotografirao. Već sledećega dana on ih je posetio poklonivši im fotografije, sprijateljivši se sa tatom. Od tada on će stalno njima navraćati, a tata će početi kovati lukavi plan: videvši u novome znancu dobru partiju za supruginu neudanu sestru, odlučit će ih spojiti....
Po izboru Društva hrvatskih filmskih kritičara, "Tko peva, zlo ne misli" (1970) proglašen je najboljim hrvatskim filmom svih vremena. Ujedno, to je i najpopularniji hrvatski film svih vremena što duguje izvrsnoj režiji Kreše Golika (Imam dve mame i dva tate, Ljubica), izvrsnom glumačkom odabiru (od kojih se najviše ističe Relja Bašić, kojega je uloga markantnog Fulira obeležila za celi život), nizu popularnih hrvatskih pesama (Marijana, Fala, Kak taubeka dva) i sjajnom, detaljnom prikazu života u predratnom Zagrebu (film je uglavnom sniman na autentičnim lokacijama po Gornjem gradu, Samoboru, Maksimiru, Savi). Redatelj filma nagrađen je Brončanom arenom u Puli 1971. godine.