Dokumentarni serijal "Fabrika šećera" je privatna istorija jedne zemlje koje više nema. Istovremeno, to je i priča o jednom neobičnom mestu i ljudima koji su ga obeležili.
Od pripovedačevog oca Petra (koji je na mnogo načina povezan sa sudbinom Egipta i Jugoslavije, kao i sa kućom u kojoj se danas nalazi ambasada Republike Srbije u Kairu), preko samog pripovedača (Boris Miljković) koji se zatekao u toj istoj kući 1991. godine (na početku raspada Jugoslavije), sve do kairskih prijatelja pripovedača i njihovih iskustva, u kojima su i Egipat i Jugoslavija važne stanice na životnom putu.
Priča dokumentarne serije “Fabrike šećera” odvija se po poglavljima, koja su imenovana pojmovima koji emotivno i dokumentarno, definišu sadržaj i suštinu serije.
“Otac”, “Domovina”, “Esma”, “Kuća”, “Ambasadori”, “Televizija”, “Hoteli”, “Bajka”- su nazivi poglavlja, kroz koje publika može spoznati detalje o glavnim junacima ove lične istorije i grupisati ih u emotivne celine.
Naizgled nepovezani događaji, posle izvesnog vremena počinju da dobijaju svoj pravi redosled, bez obzira na vreme u kojem su se pojavljivali u kaleidoskopu doživljaja. Tako, određene stvari za koje mislimo da su izmišljotina i apsolutni plod naknadnog sećanja, vremenom dobijaju potvrdu svoje istinitosti, baš u nekim stvarima koje će se tek desiti.
Zato i ova lična istorija, na kraju, progovara i o drami našeg trenutka- bolnim iskustvima ljudi koji napuštaju svoju zemlju i suočavaju se sa tugom, izolacijom, nostalgijom i prazninom.