Dok se sibirski trajni led otapa, na površinu izlaze ostaci dlakavog mamuta - od kostiju do kompletnih tela - koji su bili zakopani pod smrznutim tlom.Naučnici širom sveta sad iz tih ostataka izvlače zapanjujuće nove podatke o fiziologiji, ponašanju i okolini u kojoj je živio ovaj izumrli div. Film se služi svim tim otkrićima i kompjuterskom grafikom da, prvi put nakon 10.000 godina, oživi dlakavog mamuta i svet koji ga je okruživao.
Putujući od sibirskog permafrosta do azijskih prašuma, od naučno-fantastičnog sveta genetskih istraživanja do divnog novog sveta virtualnih zooloških vrtova, film prati i neverovatno zanimljivu saradnju najvećih svetskih stručnjaka za mamute.
Dok zajedno sa stručnjacima proučavamo kosti, izmet, dlaku, tkivo pa čak i krv dlakavog mamuta, sve se više približavamo tim golemim stvorovima te postajemo svesni njihove veličine i neverovatne prilagodljivosti okolišu, od hemijski jedinstvenog hemoglobina do naizgled čudnovatog načina ponašanja koje im je osiguravalo preživljavanje.
Jeste li znali?
Mesožderi imaju znatno veće količine dušikovog izotopa N15 u mišićima od biljojeda. Ispitivanja su pokazala da mamut u mišićima ima još više N15 od mesoždera, ali mamuti su jeli samo travu i nisko bilje. Kako je to moguće? Mamuti su cijelo ljeto pasli, a hladnu zimu preživljavali su na vlastitim zalihama masnoće i bjelančevina iz mišića - doslovno su jeli sami sebe.