U Rašćanima, grupi zaselaka na putu između Vrgorca i Imotskog, sve do danas zadržao se narodni, paraliturgijski običaj brecanja za mrtve, koji se održava u Mrtvoj noći, tj. noći između dana Svih Svetih i Dušnog dana. Reč je o specifičnom načinu zvonjenja, potezanjem konopa zvona župne crkve, istovetnom zvonjenju prilikom ispraćaja tela pokojnika na groblje. No, ove noći zvona zvone u paru, a zvoni tko god zaželi. Bitno je samo to da se zvonjava ne prekida. Običaj je bio poznat i u drugim mestima Dalmatinske zagore, no izgubio se elektrifikacijom crkvenih zvonika. Zahvaljujući zalaganju župnika, elektrifikacija zvona župne crkve sv. Mihovila u Rašćanima skinuta je, pa se održavanje ovog običaja moglo nastaviti, čime su meštani zadržali još jedan razlog okupljanja tokom godine. Tada u Rašćane dolaze i oni koji su u potrazi za boljim životom iz njih davno otišli, vraćajući se u svoje sad već gotovo sasvim napuštene zaselke, kako kaže njihov župnik, ovde sada mrtvi okupljaju žive.