Tokom polaska Hrvatske bombarderske legije na Istočni front jedan je bombarder sa hrvatskim oznakama 25. juna 1942. preleteo liniju fronta i spustio se na sovjetsku stranu. Četveročlana posada hrvatskih legionara predala se Sovjetima. Prva trojica - braća Lav i Oleg Okševski te Milivoj Boroša - zajedno su organizovali bekstvo kako bi se pridružili Sovjetima u borbi protiv nemačke invazije. Četvrti član posade - Marko Zeljak - praktički je otet. Ipak, uprkos dobrovoljnom preletu još godinu i po svi su ostali u zarobljeništvu. Nisu im verovali, a među ostalima u zloglasnom moskovskom zatvoru Ljubjanki lično ih je ispitivao i čelnik tajne sovjetske policije NKVD-a Levrentij Berija. Braća Okševski proživeli su u zarobljeništvu ličnu halvariju, a samo je Milivoj Boroša uspeo da se pridruži Prvom jugoslovenskom odredu u Sovjetskom Savezu. Tamo se i školovao za pilota, a nakon završetka rata službovao je u Jugoslovenskom ratnom vazduhoplovstvu. Oteti Marko Zeljak odbio je da uđe u Jugoslovensku brigadu sastavljenu od ratnih zarobljenika pa se iz zarobljeništva vratio tek 1947.
Od tada se dva nekadašnja ratna druga, Milivoj Boroša i Marko Zeljak, više nikada nisu sreli. Svaki drugačije gleda na presudni događaj njihovog života, a kroz njihove stavove reflektuje se podeljenost hrvatskoga društva za vreme Drugog svetskog rata i posle njega. Dok se nekadašnji ljuti protivnici, nemački i britanski piloti, odavno redovno sastaju i razmenjuju sjećanja, Drugi svetski rat u Hrvatskoj još nije završio.