Ime Gorgona kao zajednički nazivnik svog postojanja i ponašanja uzela je grupa istomišljenika (D. Bašičević, M. Horvat, M. Jevšovar, J. Knifer, I. Kožarić, M. Meštrović, R. Putar, Đ. Seder, J. Vaništa) stvorivši tako u Zagrebu, od 1959. do 1966., jednu od najneobičnijih pojava u hrvatskoj umetnosti. Zajednička pripadnost duhu modernizma što ga definira prepoznavanje apsurda, praznine i monotonije kao estetskih kategorija, sklonost nihilizmu te metafizička ironija ono je što i danas, pola veka kasnije, privlači brojne poklonike i istraživače. Gorgona je obeležila hrvatsku likovnu scenu druge polovine dvadesetoga veka, a njezini pripadnici svojim su umetničkim delovanjem izvršili presudan uticaj na razvoj i valorizaciju hrvatske savremene umetnosti te je smestili u evropske okvire.