Ostarela, ali vitalna i vedra srbijanska seljanka Petrija priseća se, kroz retuširane fotografske radove, svog života, od tridesetih godina preko Drugog svetskog rata do poratnog razdoblja. Tridesetih godina, kao mlada seljanka, bila je udata za seljaka Dobrivoja, a njegova je majka nije volela, jer je u njihovu kuću došla bez miraza. Brak sa Dobrivojem obeležen je gubitkom prvorođenog sina, a kasnije, u ratu, i ćerke Milane. Nakon što su izgubili dvoje dece, Dobrivoje zaključuje da Petrija nosi nesreću te joj govori da mora da ode. Ne želeći da se vrati svojoj porodici, ona završava u obližnjem rudarskom mestašcu, gde se zapošljava kao konobarica kod postarijeg gostioničara Ljubiše. On je prvi muškarac u njenom životu koji joj iskazuje poštovanje, a ona mu istovrsno uzvraća. Iako joj je Ljubiša drag, i njoj i njemu je jasno da je on prestar za nju, pa ona popušta udvaranjima mladog rudara Milosava, veseljaka sklonog krčmi...
"Petrijin venac" (1980) jedan je od najpoznatijih filmova Srđana Karanovića, jednog od prvaka tzv. praške škole (Goran Paskaljević, Goran Marković, Lordan Zafranović, Rajko Grlić, Emir Kusturica) kinematografije socijalističke Jugoslavije. Karanović je "Petrijin venac" snimio nakon velikog uspeha svog drugog celovečernjeg igranog filma "Miris poljskog cveća", koji mu je pored Zlatne arene za režiju u Puli doneo prestižnu nagradu žirija međunarodne filmske kritike (FIPRESCI) u Kanu, a naklonost široke publike nekako je u isto vreme stekao sjajnom TV serijom "Grlom u jagode".