Čudo u 34. ulici (1947)

Njujork za vreme Adventa dok grad obeležava Dan zahvalnosti i priprema se za skoru proslavu Božića. Kad vidi da unajmljeni Deda Mraz posrće od alkohola, ambicioznoj se Doris Valker (M. O´Hara) učini da je sve propalo. Ona je organizatorica proslave Dana zahvalnosti i božićnih događanja u njujorškoj robnoj kući , energična mlada žena koja pijanom dedici mora hitno pronaći zamenu. Slučajno odabere Krisa Kringlea (E. Gwenn), simpatičnog starca duge bele brade koji se odmah svidi njezinoj kćerkici Susan (N. Wood), i kojem odelo Djeda Mraza stoji kao saliveno. Kris ubrzo počne terati kupce pričom o previsokim cenama i tvrdnjom da je on pravi Deda Mraz, čime isprva izazove nezadovoljstvo Dorisina šefa Juliana Šellhamera (P. Tonge). Međutim, on ubrzo shvati da Kringle na taj način dodatno privlači kupce, te time iritira njegove konkurente. Ipak, da bi svi propisi bili zadovoljeni, Doris i Šelhammer odluče dedicu poslati na pregled psihijatru Granvilu Savjeru (P. Hall). Grenvila razljute Kringleova podbadanja i optimizam, zbog čega starca odluči tužiti zbog prevare. A od tužbe da je poludeli prevarant Kringlea je spreman odbraniti šarmantni odvetnik Fred Gailej (J. Payne), koji se već sprijateljio sa Susan... Priča Valentine Davies (Priča o Glenu Mileru, Priča o Beniju Gudmanu) obiluje slikovitim karakterima i duhovitim detaljima, a autori gledateljima baš kao i svojim protagonistima postavljaju pitanje veruju li uistinu u Deda Mraza. U glavnoj ulozi je M. Hara (Krčma Jamaika, Crni labud, Rio Grande, Gospođica Miniver), a njezini su partneri J. Payne (Sentimentalno putovanje, Kansas Siti Konfidential, serija U dimu baruta) i E. Gven (Strani dopisnik, Vrag i gospođica Džones, Lesi se vraća kući), a u jednoj od svojih prvih filmskih uloga pojavljuje se i kasnije slavna N. Vud (Duh i gospođa Muir, Buntovnik bez razloga, Sjaj u travi, Priča sa zapadne strane), tri puta nominirana za Oskara. Filmsku fotografiju potpisuje Charles G. Clarke (Tarzanov sin, Sena sumnje, Povratak u gradić Pejton), a muziku Ciryl J. Mockridge (Moja draga Klementina, Reka bez povratka, Autobusna stanica, Donovanov greben). Godine 1994. snimljena je i nova verzija u režiji Lesa Mayfielda.